از آنجا که صندوق های قرض الحسنه اقدام به جذب سپرده های قرض الحسنه می کنند و از طرف دیگر، آنها را در قالب وام های قرض الحسنه در اختیار متقاضیان قرار می دهند، منشا اثر روی نقدینگی و ضریب تکاثری نقدینگی خواهند بود; به عبارت دیگر، صندوق های قرض الحسنه از سمت تقاضای پول به رشد نقدینگی و از طرف عرضه، به افزایش ضریب تکاثری کمک می کنند .

تا زمانی که فعالیت های صندوق ها به جذب و اعطای قرض الحسنه منحصر باشد و صندوق ها نخواهند از ابزارهایی چون حساب جاری و مشابه آن استفاده کنند، تاثیر فعالیت صندوق ها بر رشد نقدینگی و ضریب تکاثری محدود خواهد بود، و تاثیر عمده آنها از طریق تاثیرگذاری بر سرعت گردش پول خواهد بود که چندان ملموس نیست .

مطابق ماده ۱۸ مقررات تاسیس و نحوه فعالیت مؤسسات اعتباری غیربانکی، افتتاح حساب دیداری و یا حساب های دیگری که وجوه آن با چک و یا وسائل مشابه قابل نقل و انتقال می باشد، توسط مؤسسات اعتباری ممنوع است; و این در حالی است که برخی از صندوق های قرض الحسنه حساب های دیداری و مشابه آن دارند.

حال اگر به این موضوع، این مطلب نیز اضافه شود که صندوق ها به لحاظ غیر انتفاعی بودن، از نگهداری ذخایر قانونی معاف هستند، معلوم می شود که صندوق ها چه ابزارهای بالقوه ای برای ایجاد اختلال در نظام پولی کشور هستند . چون از جهت تئوریک قابل اثبات است، اگر مؤسسه ای از حفظ ذخیره قانونی معاف باشد، می تواند تا بی نهایت اقدام به خلق پول کند، به ویژه در شرایط فعلی که هیچ آمار قابل اعتمادی از عملکرد صندوق ها وجود ندارد .